Mila’nın hayal gücüyle yarattığı hikayeler mışıl mışıl uyurken rüyalarında gerçeğe dönüşürmüş. Bu hikaye pofuduk rüyalar şehrinde… Her şeyin yumuşacık olduğu, oyuncak ayıların, fillerin, tavşanların tek boynuzlu atların konuşabildiği, mor renkte bir nehrin aktığı bu masal şehrinde güzel bir günmüş. Mila pofuduk yatağından kalkmış, hazırlanmış ve pembe motosikletine atlayıp arkadaşlarıyla buluşmaya küçük bir parka gitmiş. Bu parkın şöyle bir özelliği varmış, herkes gördüğü pofuduk rüyaları anlatıyormuş birbirine. Önce fil anlatmış rüyasını, ardından tavşan başlamış heyecanla anlatmaya ve ayıcıklara gelmiş sıra, onlar da rüyalarını anlattıktan sonra sıra Mila’daymış. Mila, Mor nehre doğru dönmüş ve rüyasını anlatmaya başlamış; “Rüyamda pofuduk bulutların arasında yürürken karşıma rengarenk bir gökkuşağı çıktı. Gökkuşağına yaklaştığımda tek boynuzlu bir atın da orada olduğunu gördüm. At bembeyazdı, mavi bir boynuzu vardı ve çok üzgün görünüyordu. “Neyin var, neden bu kadar üzgün görünüyorsun?” diye sordum. Te

Mila’nın hayal gücüyle yarattığı hikayeler mışıl mışıl uyurken rüyalarında gerçeğe dönüşürmüş. Bu hikaye uzayda… Mila’nın yatağının içindeki yumuşacık astronot yastık gerçek bir astronota dönüşmüş. Üstelik yanında kocaman bir roket varmış. Astronot Mila’ya gülümsemiş ve ona kendisi gibi astronot kıyafetleri giydirmiş. "Hazır mısın aydedeye dokunmaya, yıldızlar ile konuşmaya?" demiş. Ateşler çıkararak yukarı doğru yükselmiş roket, yükseldikçe her şey küçücük kalmış, aydedeyi geçip karanlığa doğru ilerliyorlarmış. Aydededen o kadar çok uzaklaşmışlar ki her taraf kapkaranlık kalmış. Mila çok korkmuş karanlıktan ve dikkatlice etrafına bakmaya başlamış. Karanlığın içinde bir ışık görmüş ve sevinçle bağırmış “Bak işte orada!” Yaklaştıkça ışık daha parlak bir hale gelmiş. Biraz daha yaklaştıktan sonra büyüleyici ve daha önce hiç kimsenin keşfetmediği bir gezegen çıkmış karşılarına, gezegenin her tarafı rengarenkmiş ve etrafına ışıltılar saçıyormuş. Astronot ile inip yürümeye başlamışlar. İlk olarak kar